“Is dat niet een beetje veel? “ Lucy cirkelt als een havik om de kar met boodschappen. Met staccato aanwijzingen probeert ze de hoeveelheid boodschappen te beperken. “Dit wel, dat niet en niet zo veel!” Dit gaat nog leuk worden denk ik mopperend bij mijzelf. Ik sta aan het begin van een 7 daagse trainingsreis met de Zeezeilers van Marken. We gaan van Harlingen naar Boulogne. Het is altijd afwachten met wie je in de groep komt maar dit ziet er in ieder geval niet goed uit. Wat een pietje precies!
Na het boodschappen doen laden we in en varen om 1800 de Waddenzee op richting Kornwerderzand. Die avond maken we verder kennis met elkaar. We hebben twee instructeurs aan boord met vijf cursisten. We bespreken de opties om naar Engeland te gaan. En daar komt zo het een en ander bij kijken. Scheepvaartroutes, stroming, wind, boorplatforms, havenaanloop, fitheid van de bemanning en de kwaliteit van het team. Dat laatste gaat gelukkig al een stuk beter. Aardige snuiters zijn het, en Lucy blijkt een schat van een mens.
De volgende dag koersen we aan op Den Helder, onze springplank naar Engeland. Onderweg worden de opties uitgediept. De keus is of morgen oversteken of diezelfde avond nog. In het beslisplaatje speelt de wind een belangrijke rol. Die is vanavond nog gunstig maar wordt morgen pal tegen. We besluiten diezelfde avond nog te vertrekken en een pitstop in Den Helder te houden.
Eenmaal buitengaats snijdt de koude wind door merg en been. We steken snel twee reven. De Noordzee nacht belooft ons een onaangename tocht met een temperatuur van 5 graden. Ook de aandewindse koers maakt de beleving er niet prettiger op. Als vrij snel haast Willem zich naar de zeereling om zijn maag te legen. Ik volg hem kort daarna en de rest van de nacht doet vrijwel de gehele bemanning ons na. Inslingeren noemen ze dat. Hmmm, Lekker.
Die nacht heb ik wacht met Gerlinde, Willem en Lucy. Willem en Lucy zijn te kooi en vanaf 22 uur tot 3 uur ’s nachts varen Gerlinde en ik door de donkere nacht. Gerlinde neemt het grootste deel van het sturen voor haar rekening. Handschoenen waren geen slecht idee geweest denk ik met verstijfde vingers. Rond 3 uur ga ik te kooi en hoor een doffe bonk. Klote! Dat klinkt niet best. Ach ja, denk ik, als we zinken hoor ik het wel. Wanneer ik wakker word is het licht en hoor ik iemand een kompaskoers roepen. En ook de golven voelen anders. Ik begrijp meteen wat er aan de hand is, we gaan terug naar Nederland.
Navraag leert dat de motor kapot is. Harwich aanlopen zonder motor is niet toegestaan dus we moeten wel. We zeilen de buitenhaven van Scheveningen binnen en met goed teamwork leggen we aan bij Rijkswaterstaat. Na een sleep komen we in Scheveningen haven. Iedereen komt in actie. Lucy gaat koken, Willem regelt een monteur en ik ga een fatsoenlijk zeilpak kopen. Ik ben de kou zat en ga eindelijk de 1250 euro voor een goed pak neerleggen. Ik praat er 250 euro af en kom geslaagd terug.
Iedereen heeft een goede stemming en de ervaringen van de nacht tevoren doen het team goed. We waren bijna halverwege en hebben bijna de hele afstand gezeild. Ook het inslingeren en het koude weer hebben ons dichter bij elkaar gebracht. We evalueren de gebeurtenissen en maken een nieuw plan. We gaan richting België. De volgende dag varen we naar Oostende. Wat een genot! Een heerlijk windje met lentezonnetje en perfect zicht. Het voelt alsof de boot zachtjes de liefde bedrijft met de golven. Wat een contrast met gister!
De volgende dag varen we naar Duinkerken en blijven daar in de haven. De dag daarna koersen we aan op Calais en drinken die avond een welverdiende Engelse Pint in Dover! Het team groeit steeds dichter naar elkaar toe en het is erg gezellig aan boord. En met twee knalgoede instructeurs aan boord leren we veel.
Terugkijkend was de grootste uitdaging, afgezien van slapen tijdens Willem’s gesnurk, de scheepvaart. Bij Rotterdam enZeebrugge werden we herhaaldelijk gedwongen rechtsomkeert te maken tijdens het kruisen van de routes. Gelukkig leerden we snel en ging het steeds soepeler. De laatste dag bereiden de instructeurs een heerlijke lunch voor ons. We varen met zijn vijven het schip van Dover naar Boulogne. In Boulogne hebben we een heerlijk avondje en gaan we uit eten. We eindigen de week met verse oesters van de lokale vissershaven. Vier landen in zeven dagen, wat een topweek!
Vier landen zeven dagen weergeven op een grotere kaart
Geschreven door: Joshua van Eijndhoven
